قدیمی‌ترین سوکت در این میان،LGA 775  است که امروزه کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، در حالی‌که سوکت AM2 شرکت AMD که بعد از آن ارایه شده استنیز سرنوشت مشابهی را دنبال می‌کند. سوکت‌هایAM2+  و AM3 شرکت AMD و همچنین سوکت‌های LGA 1366 و LGA 1156 شرکت اینتل در حال حاضر با قدرت در بازار استقرار یافته‌ و جایگزین اینترفیس‌های قبلی پردازنده‌ها شده‌اند. از سوی دیگر، با معرفی پردازنده‌های SandyBridge، سوکت LGA 1155 نیز به‌زودی وارد این عرصه خواهد شد. ما در این بخش به بررسی سوکت‌های مختلف پردازنده در مادربردهای موجود بازار می‌پردازیم.

سوکت‌های پردازنده

سوکت  AM2 :پردازنده‌های سوکتAM2  شرکت AMD با تمام مادربردهای جدیدتر AMD نیز سازگار هستند. به همین دلیل و با توجه به این واقعیت که سوکت AM2 به سمت انقراض کامل پیش می‌رود، حتی در صورتی که یک پردازنده سوکت AM2 را انتخاب کرده‌اید بهتر است از خریداری مادربردهای مبتنی بر سوکت AM2 خودداری کنید.

سوکت +AM2 :مادربردهای +AM2 فاصله مابین محصولات DDR2 و DDR3 شرکت AMD را با پشتیبانی از پردازنده‌های سوکتAM2، AM2+ و AM3 پر می‌کنند. برای تامین سازگاری با پردازنده‌های مختلف، مادربردهای AM2+ علاوه بر اتصالات داخلی HyperTransport 3.0 پردازنده‌های AM2+ و AM3 از اتصالات داخلی کندتر HyperTransport پردازنده‌های سوکت AM2 نیز پشتیبانی می‌کنند. از آنجایی که پردازنده‌های مبتنی بر سوکت‌های AM2 وAM2+  تنها از حافظه DDR2 پشتیبانی می‌کنند، تمام مادربرد‌های AM2+  دارای اسلات‌های حافظهDDR2  هستند.

می‌توان گفت که سوکت AM2+ به‌خاطر انعطاف‌پذیری خود بهترین گزینه برای افرادی است که می‌خواهند یک کامپیوتر شخصی مبتنی بر پردازنده‌های AMD را با استفاده از حافظه DDR2 مونتاژ کنند.

سوکت  AM3 : مادربردهای سوکت AM3 تقریبا‌ معادل مدل‌های AM2+ هستند، اما با این تفاوت که به اسلات‌های حافظه DDR3 مجهز شده‌اند. چون پردازنده‌های AM3 از هر دو نوع حافظه DDR2 و DDR3 پشتیبانی می‌کنند، کاربران این پردازنده‌ها بر حسب اولویت‌های خود در زمینه حافظه، بین مادربردهای AM2+ و AM3 حق انتخاب خواهند داشت.  قیمت‌های فعلی کیت‌های حافظه دو کاناله 4 گیگابایتی DDR2 و DDR3 تقریبا‌ یکسان است. با این‌حال پس از کاهش و نهایتا‌ قطع تولید DDR2، حافظه‌های DDR3 به گزینه مقرون به صرفه‌تری تبدیل خواهند شد.

سوکت LGA 775 اینتل :اولین سوکتی که از طراحی بدون پایه برای پردازنده‌های دسک‌تاپ پشتیبانی می‌کند. LGA 775 در اصل مشکل نیاز شدید پردازنده‌های پرسرعت پنتیوم 4 به تغذیه برق را با افزایش تعداد اتصالات، برطرف کرد. اینتل این طراحی را به‌خاطر حذف شیوه‌ای که در گذشته برای اتصال پایه‌های سوکت مورد استفاده قرار می‌گرفت، ترویج کرد. متاسفانه اتصالات انعطاف‌پذیر داخل سوکت می‌توانند بیش از حد شکننده باشند.

در حال حاضر LGA 775 به تدریج جای خود را به اینترفیس LGA 1156 می‌دهد. استفاده از پردازنده‌های ارزان‌قیمت، تنها دلیل انتخاب مادربردهای مبتنی بر سوکت LGA 775 به‌جای مدل‌های جدیدتر به شمار می‌آید. مادربردهای مبتنی بر این سوکت از سال 2006 تاکنون از پردازنده‌های سری Core 2 پشتیبانی کرده‌اند، هر چند که پردازنده‌های جدیدتر غالبا‌ به یک ارتقای بایوس نیاز دارند. اکثر مادربردهای LGA 775 جدیدتر با این مشکل مواجه نیستند، اما خریداران باید فهرست پشتیبانی پردازنده تولید‌کننده مادربرد را برای اطمینان از سازگاری مورد نظر بررسی کنند.

سوکت LGA 1366 :سوکت LGA 1366 با پشتیبانی از پردازنده‌های Core i7-9xx، سه کانال حافظه و یک اینترفیس QPI با پهنای باند بالا را برای چیپ‌ست خود تامین می‌کند. در حالی که مادربردهای مبتنی بر این سوکت در اصل برای پذیرش پردازنده‌های 4 هسته‌ای طراحی شده بودند، اما اکثر مدل‌های آن‌ها از طریق یک ارتقای بایوس قادر به پشتیبانی از پردازنده‌های شش هسته‌ای خواهند بود. با این‌حال، یکی از متداول‌ترین دلایلی که باعث می‌شود کاربران مادربردهای مبتنی بر سوکت LGA 1366 را انتخاب کنند، قابلیت‌های آن‌ها در زمینه پشتیبانی از پردازنده‌ها نیست بلکه تعداد بالای مسیرهای PCIe پشتیبانی شده توسط چیپ‌ست X58 Express است که این مادربردها را همراهی می‌کند. بنابراین، LGA 1366 بهترین گزینه برای کاربرانی است که علاوه بر عملکرد بالای پردازنده به پشتیبانی بیشتری از کارت‌های توسعه با پهنای باند بالا نیاز دارند.

سوکت LGA 1156 : مادربردهای مبتنی بر سوکت LGA 1156 که از توانایی پشتیبانی پردازنده‌های Core i3، Core i5  و همچنین Core i7-8xx برخوردارند، دو کانال حافظه DDR3 و 16 مسیر PCIe 2.0 پرسرعت (5 گیگابیت بر ثانیه‌ای) را مستقیما‌ به پردازنده متصل می‌کنند. از آنجایی که تمام عملکرد‌های پل شمالی مانند کنترل حافظه و PCIe اصلی به خود پردازنده منتقل شده‌اند، اتصالات PCIe اضافی تنها از طریق پل شمالی تامین می‌شود که روی خود مادربرد باقی مانده، مولفه‌ای که اینتل نام آن را به هاب کنترلر سکو (PCH) تغییر داده است. PCH با استفاده از اینترفیس کندتر DPI تنها 5/2 گیگابیت بر ثانیه را برای هر مسیر PCIe تامین می‌کند و به همین دلیل برای کاربردهایی با پهنای باند بالا مانند نصب کارت‌های گرافیکی مناسب نخواهد بود.

سوکت LGA 1155 : مادربردهای مبتنی بر سوکت LGA 1155 از پردازنده‌های آتی Sandy Bridge شرکت اینتل پشتیبانی خواهند کرد که تا چند ماه دیگر از راه می‌رسند. این مادربردها نیز همانند همکاران LGA 1156 خود از دو کانال حافظه DDR3 و اتصالات داخلی DPI پشتیبانی می‌کنند. اما با وجود تمام این شباهت‌ها، این سوکت در مقایسه با LGA 1156 یک پایه کمتر دارد و هیچ سازگاری متقابلی مابین پردازنده‌ها یا مادربردهای LGA 1156 و LGA 1155 وجود نخواهد داشت. بنابراین، نصب پردازنده‌های یک گروه روی مادربردهای مبتنی بر سوکت گروه دیگر امکانپذیر نخواهد بود.